ICHTIS!

Hej,

witajcie:), jestem po D w pracy. Nie lubię pracować w niedzielę, jakoś tak bez Mszy Świętej niedzielnej czuję się źle. Fakt - chodzę w sobotę wieczorem, gdzie jest już liturgia niedzieli i kazanie ale dla mnie to nie to samo. Ostatnimi czasy bardzo mocno skupiam się na mojej relacji do Boga. Wiem, że jest niedoskonała, niedojrzała i marna.  Staram się ją naprawić, zwłaszcza poprzez świadome uczestnictwo w Mszy Świętej.
To moje z Nim spotkanie w Eucharystii nabrało od jakiegoś czasu charakteru wewnętrznego święta i niesamowitej radości! Nie wyobrażam sobie, jak mogłabym żyć bez tego. Cała oprawa, ceremoniał Mszy stanowi pewną tajemniczą CAŁOŚĆ, która daje mi siłę, dodaje wiary i przysparza darów Ducha. Hehe, pewnie macie mnie teraz za nawiedzoną, zdewociałą i moherową babę;D ale co tam, dla mnie i tak najważniejszy jest Jezus, wcale się tego nie wstydzę! Wierzę świadomie i bezwzględnie. A oddaje to w pewien sposób mój ulubiony cytat z PŚ: /Rz 8, 32-39/

"Cóż więc na to powiemy? Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam? ³² On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakże miałby wraz z Nim i wszystkiego nam nie darować? ³³ Któż może wystąpić z oskarżeniem przeciw tym, których Bóg wybrał? Czyż Bóg, który usprawiedliwia? ³⁴ Któż może wydać wyrok potępienia? Czy Chrystus Jezus, który poniósł [za nas] śmierć, co więcej - zmartwychwstał, siedzi po prawicy Boga i przyczynia się za nami?
³⁵ Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz? ³⁶ Jak to jest napisane:
Z powodu Ciebie zabijają nas przez cały dzień,
uważają nas za owce przeznaczone na rzeź.
³⁷ Ale we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nam umiłował. ³⁸ I jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani Zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani Moce, ³⁹ ani co wysokie, ani co głębokie, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym."

Dzisiaj na tyle, pracowo może jutro...,
Kinga.